De Hedwigepolder, de beroemdste polder van de lage landen, schrijlings op de Zeeuws-Vlaamse grens, moet en zal onder water worden gezet. Deze polder is symbool geworden voor het oude boerenland dat moet wijken voor nieuwe natuurgebieden. Dit raakt de bevolking diep in de ziel.



Schrijver Chris de Stoop, boerenzoon uit de streek, keert terug naar de ouderlijke hoeve, die van de ene op de andere dag leeg is komen te staan. Terwijl hij de boerderij bestiert, ziet hij hoe het landschap om zich heen verandert. Hij is zo iemand die nog in vervoering kan raken van een mooi gevormde koe. Hij kan nog lyrisch worden over een versgeploegde akker. De auteur ziet om naar het boerenleven dat het land maakte tot wat het was, duizend jaar lang. En hij kijkt met verbijstering naar het geradbraakte land dat het geworden is.



Dit is mijn hof is een aangrijpend, persoonlijk relaas over het ellendige verdwijnen van de boeren, iets wat zich nu overal in Europa voordoet, maar nergens zo schrijnend als hier.

'Op een goeie kilometer afstand staat er wel een dozijn borden, die
melden waarom we dit gebied zo waardevol moeten vinden. Ze
tonen waar je moet kijken en leggen uit wat je ziet. Ze geven
me het gevoel dat ik een passant ben, een toeschouwer, en het
landschap een decor, zoals in een Disneyfilm. De natuur is niet
meer iets wat er gewoon is, wat buiten ons staat, aan zichzelf
overgeleverd. Ze is nu toevertrouwd aan een conservator.'