A.J. (Bert) Klei 1926 - 23.07.2008.

'VOORAF
(...). De stukjes die Klei schreef over alledaagse dingen, waarnemingen en herinneringen ogen net zo luchtig en gemakkelijk. Ze zijn het niet. Bert Klei bedreef in de laatste decennia van zijn loopbaan een van de moeilijkste
takken van de journalistiek: de kleine verslaggveverscolumn. En hij was er een meester in.
Driemaal per week verscheen er een stukje op de kerkpagina van Trouw. Bert Klei was vlak na de oorlog bij de krant komen werken, en had er lange tijd de kerkredactie geleid. Maar zijn columns maakten hem vermaard, omdat hij een scherp oog voor de kleine gebeurtenissen om hem heen kon koppelen aan een enorme kennis van het kerkelijk leven in (protestants) Nederland en van de vaderlandse geschiedenis.
Generaties Trouwlezers zijn met die stukjes groot geworden. En toen Bert Klei overleed, op 23 juli jongstleden, vroegen velen of de bundels met zijn columns, die eerder zijn verschenen, nog te krijgen zijn. Dat zijn ze niet.
Berts vroeger uitgever Jan Geurt Gaarlandt opperde het plan om een nieuwe bundel samen te stellen met 'het mooiste' van Klei. We hebben samen de selectie voor deze bundel gemaakt. (...).
Meesterstukjes van een groot columnist, met een mooie pen en een goed hart. Want Bert was aardig.
Als iemand op de redactie een artikel kwam aanbieden voor de kerkpagina, en Bert vond het na lezing helemaal niks, dan zei hij:
'Meneer. u komt misschien wel in de hemel, maar niet in Trouw'.
En dan verliet de schrijver zielsgelukkig het pand.

Willem Schoonen
Hoofdredacteur Trouw
15 augustus 2008'.


ets uit de inhoud van dit een glimlach-brengende bundeltje.
'Als mensen je aardig vinden, komt het nieuws vanzelf, placht A.J. Klei te zeggen. En Bert Klei wás aardig.
Hij ging niet gebukt onder verheven opvattingen over de journalistiek. En het leven vatte Klei al even luchtig op. Hij legde dat leven vast in subtiele stukjes over kleine gebeurtenissen, in zacht ironische waarnemingen betrapte hij de alledaagsheid van ons bestaan. Tussen kerk en kroeg, tussen Concertgebouw en Albert Cuyp, tussen redactielokaal en het naaktstrand'.

Bij de dood van A.J. Klei, de meester-columnist, is nog eens het mooiste bijeengebracht in:
"Wanneer het op nadenken aankomt, weet ik van geen ophouden".