Guido de Brès en de opstellers van de Heidelbergse Catechismus van M.J. Ruissen is deel 47 in de Historische Verhalenserie van uitgeverij De Ramshoorn te Goes. 
Guido de Brès werd in Bergen, in de provincie Henegouwen, geboren. Als glasschilder kwam hij in contact met mensen die in de Bijbel lazen. Dat werd het middel tot zijn bekering. Hij vluchtte voor de vervolgingen naar Londen. In de Londense vluchtelingengemeente kreeg hij contact met godvruchtige predikers. Na het plotselinge sterven van koning Eduard VI was hij in Engeland niet veilig meer.
Via Duitsland reisde hij naar Johannes Calvijn. Daarna keerde hij terug naar zijn vaderland. In Doornik schreef hij in een tuinhuis de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Deze adresseerde hij aan de koning van Spanje, Filips II. Omdat persoonlijke overhandiging te gevaarlijk was, liet hij deze over de muur van het kasteel te Doornik werpen...
Een ander heel belangrijk belijdenisgeschrift is de Heidelbergse Catechismus. Het waren Zacharias Ursinus en Caspar Olevianus aan wie Frederik III, de keurvorst van de Palts, de opdracht gaf om deze te schrijven. Petrus Datheen zorgde voor de Nederlandse vertaling van de Heidelbergse Catechismus en voegde deze toe bij zijn bekende psalmberijming.
De Nederlandse Geloofsbelijdenis, de Heidelbergse Catechismus en de Dordtse Leerregels vormen samen de Drie Formulieren van Enigheid. Alles wat daarin staat, is in de Bijbel is terug te vinden. Vandaar dat we daar nog steeds onderwijs uit krijgen. Deze belijdenisgeschriften horen we lief te hebben, omdat we eruit kunnen leren hoe we de enige troost in leven en sterven kunnen krijgen.