Anne Wiazemsky duikt in het verleden van haar Russische grootouders. Een aangrijpende maar sober vertelde autobiografische roman over een familie die met geweld uiteengescheurd wordt.Wanneer de vertelster van deze autobiografische roman op zeker ogenblik een document van haar Russische oudoom in handen krijgt, is dat het begin van een onderdompeling in de tragische geschiedenis van haar vaders familie. Het document is een dagboek dat prins Vladimir Belgorodski heeft bijgehouden tot aan zijn gewelddadige dood in de buurt van zijn landgoed Bajgora, niet ver van Sint-Petersburg. Hij werd vermoord aan de vooravond van de tweede Russische revolutie. De vertelster zelf woont al een groot deel van haar leven in Parijs en heeft zich nooit verdiept in het verleden of het land van herkomst van haar familie, maar dit dagboek ? Boek van de Lotgevallen ? brengt daarin verandering. Het vormt de aanleiding tot een ontroerende en levendige reconstructie van het leven van deze Russische adellijke familie, dat in een tragedie eindigt. De echtgenote, Nathalie Belgorodski, ontvlucht na de moord op haar man met haar broer, schoonzus en hun kinderen het land en overlijdt op hoge leeftijd in de Verenigde Staten. De kinderen groeien op in ballingschap, onder diverse nationaliteiten. Het zijn Fransen, Engelsen, Amerikanen geworden. De meesten zijn nooit meer in Rusland teruggeweest. Anne Wiazemsky vertelt dit verhaal zonder enig effectbejag of vals sentiment. Integendeel: hoe wreder het opgezweepte volk zich gaat gedragen des te soberder wordt de verteltoon. De cruciale gebeurtenissen worden verteld door middel van getuigenissen, uittreksels uit kranten en rechtbankverslagen.