De hedendaagse maatschappij wordt gekenmerkt door morele verdwazing. Ronald Commers peilt naar de oorsprong ervan en gaat in het bijzonder na op welke wijze er na de Tweede Wereldoorlog is omgesprongen met de menselijke seksualiteit. Hij wijst op de diepe werking van een om platte economische redenen gecultiveerde obsessie, namelijk die van het verterend verlangen'. Die obsessie is in de vele verhalen over de menselijke conditie en het samenleven voortdurend aan het werk. Met anderen betwijfelt hij of de westerse mens zich na de verschillende 'seksuele revoluties' wel echt heeft ontdaan van de maatschappelijke dwang waarmee de bevrijdende erotische belevingen gevangen gehouden worden.
De seksualiteit is de laatste jaren, gestimuleerd door een radeloze mediacultuur, een lucratief consumptieartikel geworden. Op die manier wordt de erotische beleving, bron van het menselijk herstel en fundament van het geluk, opnieuw gekooid en gedegradeerd. De door het winstbejag georkestreerde genotseconomie heeft vandaag een hoogtepunt bereikt en dramt in ons aller hoofd een mensbeeld dat iedereen veroordeelt uitzinnig te begeren. Via de media en de filmindustrie wordt dat mensbeeld nog meer kracht bijgezet, bijvoorbeeld in Fatal Attraction, Basic Instinct, Indecent Proposal. Steeds gaat het daarbij over een vijandige lust die verterend werkt en de mens ten gronde richt en waaraan hij onmogelijk kan ontkomen.
Ronald Commers toont aan dat dit pessimistische mensbeeld zelf wortelt in de verspillende economie van het laatkapitalisme, waarin onveranderlijk wordt gemikt op flexibele, manipuleerbare en onevenwichtige behoeften die door een voorthollende consumptie worden aangewakkerd. Vreemd genoeg loopt deze maatschappelijke dynamiek uit op seksuele armoede en ellende en wordt de erotiek uit het bestaan gebannen. De 'kunst van de minne', de ars amatoria, is meer dan ooit een illusie geworden.