Als meisje had Marjolijn al ervan gedroomd om later ''iets met kinderen te doen'' en daarom volgde zij van 1958 tot 1961 de opleiding die door de Vereniging Kinderverzorging en Opvoeding werd georganiseerd en waarvoor haar in juni 1961 het diploma werd toegekend.
Naast de theoretische opleiding was hiervoor praktische ervaring vereist en stages in verschillende, haar totaal onbekende sociale milieus. Bij een boerenfamilie in Zeeuws-Vlaanderen, bij een arbeidersgezin in Amsterdam, op meerdere afdelingen van het Juliana Kinderziekenhuis in Den Haag, in een crèche en een Jeugdleeszaal in Amsterdam, en tenslotte in een vakantieoord voor geestelijk gestoorde kinderen bij Zandvoort.
Marjolijn was toen nog jong, maar kreeg gedurende deze stages grote verantwoordelijkheden opgelegd, die ze zeer serieus nam. Toegewijd en liefdevol, maar indien nodig ook kritisch, noteert zij elke avond haar observaties, gevoelens en oordelen nauwkeurig in haar dagboek, beschrijft het leven van kinderen in ingewikkelde thuissituaties, met ouders die zelf psychische of financiële problemen hebben, gescheiden zijn, et cetera.
Later corrigeerde zij de tekst en versierde haar dagboeken met foto's, tekeningen en gedichten van de kinderen met wie zij gewerkt had.
Bij deze, nu voor het eerst gepubliceerde dagboeken van documentairemaakster Marjolijn de Vries (1937-2007) gaat het, naast persoonlijke, ook om historisch interessante documenten over de Nederlandse jeugdzorg in de jaren 1950-1960.