Laurens ten Cate, van 1963 tot 1969 het boegbeeld van de Friese Koerier, was een van de laatste hoofdredacteuren van wie de naam nog in één adem werd genoemd met die van zijn krant. Politiek Den Haag spelde zijn commentaren, ook al telde het onafhankelijk-socialistische dagblad waarin deze verschenen slechts twintigduizend abonnees. Met zijn buitengewone charisma bracht Ten Cate zalen tot bedaren zoals Mozes de zee. Op de vpro-radio was zijn stem, die klonk als een bronzen klok, wekelijks te horen. De 'enige regionale journalist met landelijk gezag' bereikte het hoogtepunt van zijn populariteit te midden van de rebellen van Nieuw Links, de vernieuwingsbeweging binnen de PvdA. Als afgevaardigde namens de 'kleine doch dappere afdeling Oranjewoud' streed hij voor een socialistische onderwijs- en cultuurpolitiek. Opzien baarde Ten Cate in maart 1969, toen hij op het rumoerigste congres in de PvdA-geschiedenis met de meeste stemmen in het partijbestuur werd gekozen. Nadat hij ternauwernood een scheuring in de partij had weten te voorkomen, prees men hem als 'redder van de PvdA'. Dit intrigerende portret van de overtuigd socialist geeft tegelijkertijd een kleurrijk tijdsbeeld van de jaren zestig, toen de geest van verandering door Nederland waarde. Het verhaalt over het grenzeloze optimisme, maar ook over de desillusie die daarop volgde. Ayolt de Groot (1984, Leeuwarden) studeerde algemene economie en journalistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen. Met zijn portret over Laurens ten Cate won hij de Villamedia Scriptieprijs 2011. 'Eén duidelijke winnaar', aldus de jury onder leiding van recensent en biograaf Aleid Truijens.