Het palet van de naoorlogse generatie Limburgse kunstenaars zou zonder Willem Hofhuizen (1915 1986) niet volledig zijn. Zijn oeuvre is even omvangrijk als veelzijdig. Hij schilderde, tekende, illustreerde, maakte monumentaal werk, glas-in-loodramen, portretten en sculpturen in brons. Daarnaast was hij kunstrecensent voor dagblad De Maasbode en docent aan de Pedagogische Academie te Veghel. Deze uitgave biedt voor het eerst een representatief overzicht van veertig jaar scheppend werk van deze unieke, eigenzinnige kunstenaar. Willem Hofhuizen werd tijdens en vlak na WOII opgeleid aan de Amsterdamse Rijksacademie van Beeldende Kunsten. In tegenstelling tot zijn medestudenten Karel Appel en Corneille koos hij bewust voor de figuratieve kunst. Hofhuizen behoorde echter tot geen enkele kunsthistorische stroming en koesterde die artistieke eenzaamheid. Naast zijn vrije werk voerde hij verschillende opdrachten uit. Zo ontwierp hij gebrandschilderde ramen voor kerken in Asten en Houten en illustreerde hij Pierre Kemps gedichten Les folies Maestrichtoises. Hij vervaardigde de Maastrichtse standbeelden Olterdissen en Levensvreugde en maakte de zeven meter lange muurschildering Levensweg voor het stadskantoor. Willem Hofhuizen tekende als een dichter en schilderde als een schrijver. Zijn oeuvre, dat diep doorleefde Bijbelse voorstellingen, maar ook extatisch-erotische scenes kent, is gericht op de essentie van het leven, de natuur en de liefde.