De hoofdpersoon van dit verhaal is Jan van Meerbeek, gemeente-secretaris in Uitendam. Jan heeft een streng orthodoxe opvoeding genoten en is zelfs nog een jaartje in Kampen geweest om voor het predikambt in de Geref. Kerken te worden opgeleid. De jonge student heeft echter reeds vóór hij aan de theologische studie begon, te worstelen gehad met de allerbeslissendste levensvragen, die hem onrustig maakten. De twijfel bestormde zijn hart en het besef, dat vader zoo weinig verstond van zijn innerlijken strijd, maakte hem eenzelvig en voerde hem op dwaalpaden. En al de tact, waarmede zijn lieve kinderlijk geloovende vrouw hem op het goede pad wil terugbrengen, schijnt vruchteloos. Verkeerde omgang met den vriend zijner jeugd, die met verlof uit Indië is teruggekeerd, doet hem nog meer het spoor bijster raken. Wanneer hij vrij plotseling zijn kind door den dood moet verliezen, brengt hij geheel alleen het kind grafwaarts en keert niet terug naar huis. Langen tijd dwaalt hij rond. En in die bange eenzaamheid leert hij door Gods genade verstaan, hoe het enkel verstandelijk beredeneeren van God en godsdienst hem hoe langer hoe meer den vrede der ziel had geroofd. Laat in den avond ontmoet hij zijn vader, die er op uit was gegaan om hem te zoeken. In meer dan één opzicht vinden vader en zoon elkander terug. De zoon ziet vaders liefde, de vader verstaat den strijd, dien Jan reeds zoovele jaren heeft doorgebracht. Ook de zuster van Jan, Lize, heeft moeilijke dagen beleefd. Wel is ze niet in bangen twijfel verzonken, maar haar oppervlakkig leven was een oogenblik weer geboeid door de vroolijke luchthartige natuur van den ongeloovigen Van Raalte, die uit Indië met verlof was overgekomen, dan door den degelijken ernst die het leven van Wouter, haar verloofde, kenmerkte. Die ietwat vertrouwelijke omgang met Van Raalte wordt haar vader bekend en er volgt ’n tumult in ’t gezin, waarvan ’t eind is, dat Lize de ouderlijke woning wordt ontzegd.