Kan Poppy en Eddie en Manon nu al de beste roman van Vlaanderen en Nederland genoemd worden? Ja, zonder problemen. We hebben immers te maken met de drie schitterende hoofdpersonages Poppy, Eddie en Manon, met name twee vrouwen en een hond. En dan zouden we nog bijna het mannelijke hoofdpersonage vergeten, niemand minder dan de man uit één stuk, de straaljager der letteren, de semifictieve ouwe gek Herman Brusselmans.
Poppy is z'n ex-vrouw en zij is gelukkig herstellend. Manon is z'n nieuwe verloofde en zij is me er eentje. Eddie is en blijft de ultieme lhasa apso, een symbool van verbondenheid. Het geworstel van Brusselmans met relaties, werk, hobby's, z'n eigen kop, de hele wereld, en al de rest zorgt ervoor dat de lezer zich geen moment hoeft te vervelen.
Poppy en Eddie en Manon is een liefdesroman vol tederheid, onzin, vlinders in de buik, absurditeit, hoop en berusting, nonsens, en diep begrip. Niemand anders dan Herman Brusselmans had deze roman kunnen schrijven, en daar mogen we heel blij om zijn.
Herman Brusselmans (1957) publiceerde meer dan zestig romans. Hij wordt zowel verguisd als verafgood. Hij is een zeer belangrijk schrijver.
'Zijn schrijverschap is een aandoening, een soort gilles de la tourette. Niet de schuimbekkende versie, maar een literaire die zich uit in even zoveel fijne zinnen en goeie vondsten als in beledigingen, platvloers- en krankzinnigheden.'
DE VOLKSKRANT
'Herman Brusselmans is een fenomeen.'
KNACK
Over Poppy en Eddie (2014):
'Nooit eerder liet Herman Brusselmans zo diep in zijn hart kijken als in Poppy en Eddie.'
DE STANDAARD