De charme van deze verzameling brieven is deels te danken aan de wetenschap dat Marguerite Yourcenar in de laatste jaren van haar leven veel van haar brieven verbrand heeft - op die aan haar levensgezellin en Amerikaans vertaalster van haar werk Grace Frick en enkele anderen na, die vijftig jaar verzegeld bewaard moeten worden.' Het hier bijeengebrachte materiaal is ontsnapt aan het vuur van de open haard en de restricties van testamentaire beschikkingen.
Hoewel Yourcenar niet graag over zichzelf sprak, treedt uit de intimiteit van deze brieven, grotendeels gericht aan goede vrienden, op de meest onverwachte momenten een uiterst gevoelige en kwetsbare vrouw naar voren die evenzeer met kleine zorgen, angsten en onzekerheden worstelt als elke sterveling. Alle geliefde onderwerpen - de klassieke Oudheid, literatuur, filosofie, kunst - komen uitvoerig aan de orde. Bovendien geeft deze brievenkeuze een boeiend beeld van de ontstaansgeschiedenis van meesterwerken als Herinneringen van Hadrianus en Het hermetisch zwart. Daarnaast spreekt Yourcenar onverbloemd haar mening uit over feminisme, dierenmishandeling, homoseksualiteit of uitwassen op het gebied van de mode. Op haar best is ze wanneer ze verslag doet van haar vele reizen of vertelt over de fascinatie voor haar eigen romanfiguren, alsof dat de mensen waren met wie ze het meest op vertrouwelijke voet stond.

Marguerite Yourcenar (eigenlijk De Crayencour, 1903-1987) geldt als een van de belangrijkste Franse schrijvers uit de twintigste eeuw.