Een van de moeilijkste taken van een arts is aan de familie mee te delen dat de patiënt het ondanks alle inspanningen niet gered heeft. De taak die deze auteur op zich heeft genomen om na een zorgvuldige analyse van de zwarte bevolking de diagnose te stellen, dat zij het in deze samenleving niet zal redden, moet voor hem even moeilijk zijn geweest. De boodschap is confronterend, angstwekkend, treurig maar tevens zeer realistisch. Wie zich het tumult herinnert dat in mei 2004 onder de zwarte bevolking in Amerika losbarstte, nadat Bill Cosby in een interview ernstige kritiek had geleverd op het anti-intellectualisme binnen de zwarte gemeenschap, weet dat het zeer riskant is om als lid van een minderheidsgroep kritiek te leveren op de eigen groep. Het is niet alleen gewaagd, omdat het risico van verstoting niet denkbeeldig is, maar ook omdat de kans heel reëel is dat de lezers de auteur op hetzelfde niveau plaatsen als de witte auteurs die alleen maar negatief schrijven over zwarten. With kent dat risico, maar laat zich daardoor niet tegenhouden om zijn pen datgene te laten zeggen wat hij van wezenlijk belang vindt om alsnog de ondergang van de zwarte bevolking een halt toe te roepen. With formuleert scherp en de spiegel die hij zijn lezers voorhoudt, dwingt hen tot zelfonderzoek. Wie zijn vorige boek 'Zwart racisme bestaat niet' gelezen heeft, zal hem niet gauw ervan beschuldigen dat hij zich met 'Waarom wij het niet redden' aansluit in de rij van zwarte auteurs die kritiek leveren op de eigen groep om de witte mensen te behagen. Ook in dit boek zijn er voldoende artikelen opgenomen die het tegendeel aantonen. Een groep die in een bedreigde positie verkeert, zoals de zwarte bevolking in Nederland, mag nimmer in slaap vallen. Lethargie is even fataal als het machtigste wapen van de tegenpartij. Met auteurs als Julian With weet de zwarte bevolking zich verzekerd van de productie van voldoende lawaai, waardoor haar alertheid niet zou hoeven te verslappen. De titel van dit boek zegt onomwonden dat het zeer slecht gesteld is met de maatschappelijke positie van zwarte mensen in dit land. Dat klinkt nogal defaitistisch, maar tegelijkertijd moet worden vastgesteld dat With zijn zwarte lezers alle handvatten biedt om hem zijn ongelijk te bewijzen. Indien deze auteur nog naar geluk streeft, dan kan alleen zijn ongelijk hem dat nog bieden. Ik hoop dat wij hem die beloning gunnen.