Heeft iedereen zich vergist die dacht dat in de Arabische wereld de tijd van autoritaire regimes eindelijk voorbij was? Of komt er geleidelijk, in de loop der jaren, toch hier en daar een stabiel systeem aan de macht waarin de burgers wat te zeggen hebben?
Van alle hoopvolle verwachtingen van de 'Arabische Lente' is nog weinig terechtgekomen. Jongeren stonden overal op tegen werkloosheid, corruptie en repressie. De Tunesische sterke man Ben Ali viel in januari 2011, zijn collega Mubarak enkele weken later. Maar de oude leiders wapenden zich. Het is nog maar de vraag of de Libische leider Gaddafi ook was gevallen als westerse en enkele Arabische landen de opstandelingen niet met wapens en luchtaanvallen hadden geholpen. In Syrië woedt drie jaar later nog steeds een verwoestende oorlog.
Carolien Roelants stelt dat het idee van revolutie wel zeer besmettelijk was, maar de werkelijkheid een sta-in-de-weg is. In de meeste Arabische landen is het regime voorlopig sterk genoeg om opstand buiten de deur te houden. In Egypte is met veldmaarschalk Sisi opnieuw een autoritair regime aan de macht. Het woord Libië is synoniem met chaos. Alleen Tunesië vormt een positieve uitzondering.

Carolien Roelants is dertig jaar redacteur Midden-Oosten bij NRC Handelsblad geweest. Ze schrijft nu onder andere een wekelijkse column voor NRC Handelsblad, NRC Next en nrc.nl over het Midden-Oosten. Ze reist regelmatig naar het gebied.

'Een uitstekende, veelzijdige en diepgaande analyse van de ontwikkelingen in het Midden-Oosten sedert het begin van de zogenoemde Arabische Lente. De langdurige ervaring van de auteur is door het hele werk duidelijk bespeurbaar. Ook voor de 'kenner' biedt dit werk verrijkende inzichten.'
- Dr. Nikolaos van Dam, historicus en voormalig ambassadeur in Irak, Egypte, Turkije, Duitsland, Indonesië en tijdelijk zaakgelastigde in Libië en Libanon.