Als diplomatiek medewerker op de Belgische ambassade stuurde Bart Pennewaert regelmatig kattebelletjes aan het thuisfront, berichten van behouden aankomst, die na een tijdje behoorlijk uit de hand gingen lopen. Allerlei personen kruisten zijn pad. Lieden die hem dwongen anders te kijken. Ze vierden hun bizarre kameraadschap bot in zogenaamde ‘Pretoriaanse notities’. Deze notities vloeiden over in ‘geschiedenissen’.

In die geschiedenissen schildert de auteur het grootse maar vreselijke Zuid-Afrikaanse verleden. Zijn protagonisten ook. Iconen als Shaka Zoeloe, Paul Kruger, Jan Smuts, Nelson Mandela worden op een heel persoonlijke manier geportretteerd.

Ook het heden wordt onder de loep genomen. Het jaar 1994 had Zuid-Afrika’s annus horribilis moeten worden. Het jaar dat het land in vlammen had moeten opgaan. Nadat wit sinds mensenheugenis zwart had verpletterd, zou zwart nu wit verscheuren. Dat gebeurde niet. Integendeel, een nieuwe generatie leiders kwam aan de macht en vond hun land beetje bij beetje opnieuw uit. Hoe lang kan zo’n mirakel blijven duren? Staat de economie daarvoor sterk genoeg? Is er genoeg politiek vernuft voorhanden, nu de bevrijders van het eerste uur zich terugtrekken? Hoe verzoend zijn daders en slachtoffers, en wat met hun kinderen?

Verhalen van een vervelling bundelt niet alleen deze geschiedenissen over Zuid-Afrika, maar laat ook Zuid-Afrikanen zelf aan het woord. Hoe denken zij over het verleden en, belangrijker nog, over de toekomst?