Tot nu toe ontbrak een verhelderende studie over de strijd om de macht tussen vrijzinnigen en katholieken in de politieke geschiedenis van België. Deze strijd is schijnbaar uitgewoed maar flakkert af en toe nog eens op in kwesties als abortus en het onderwijs. De relatieve windstilte laat historici toe de voorbij conflicten afstandelijker en anders te bekijken. Gita Deneckere doet dat door een vergeten kant ervan met verve te beschrijven. Zij stelt de vraag welke rol 'de straat' speelde in de levensbeschouwelijke machtsstrijd tijdens de negentiende eeuw. Het blijkt dat het antiklerikale straatrumoer de politieke besluitvorming tijdens verschillende crisismomenten beïnvloedde. Deneckere bestudeerde de impact van straatbewegingen op basis van een rijke verzameling bronnenmateriaal. Zij ploos de archieven van politie, parket, politici, ministers en koningen uit om achter de schermen van de parlementaire democratie te kijken. Haar bronnen werpen een nieuw licht op een reeks belangrijke episodes, zoals de strijd rond de kloosterwet in 1857, de affaire-De Decker in 1871 en de herhaalde conflicten rond de kieswetgeving en de schoolkwestie tijdens de bestudeerde periode. Bij herhaling moest de koning als een soort scheidsrechter in de woelige partijstrijd tussenbeide komen. De gedetailleerde analyse van die interventies maakt ons duidelijk waarom. Terzelfder tijd zien we hoe het politieke gewicht van de massa tijdens de negentiende eeuw toenam, ook al had die massa geen stemrecht.