Vrouwen maakten in Nederlands-Indië de Tweede Wereldoorlog en de turbulente tijd daarna op uiteenlopende manieren mee. Voor iedere vrouw betekende de Japanse bezetting een breuk met haar bestaan van voor de oorlog. Zekerheden moesten worden losgelaten, oude normen en waarden werden terzijde geschoven en een nieuwe inrichting van de samenleving kwam ervoor in de plaats. De Japanse bezetter probeerde ieder aspect van het dagelijks leven te bepalen, waardoor het vormgeven aan een eigen toekomst bijna onmogelijk werd gemaakt. Na de bevrijding werd Indië Indonesië en was er in Nederland nauwelijks besef van wat er zich in het verre Indië had afgespeeld. Hoe vrouwen met deze ingrijpende veranderingen in hun leven omgingen is de rode draad in de dertien levensverhalen in
Indië, een verre oorlog van dichtbij.
In deze uitgave komen Nederlandse, Indo-Europese, Chinese en Molukse vrouwen aan her woord. De reacties van vrouwen op de bezetting varieerden van het hooghouden van liet moreel tot deelname aan verzetsacties. Omdat de vrouwen vijftig jaar na afloop van de oorlog zijn geïnterviewd gaat dit boek ook over zwijgen, spreken en verwerken. De persoonlijk heel verschillende manieren waarop al deze vrouwen hun ervaringen een plaats in hun leven hebben gegeven, geven hun verhalen een extra dimensie. Al lezend wordt men deelgenoot van het leven van deze vrouwen dat soms bijna een eeuw omvat.
Het van dichtbij meebeleven van deze levensverhalen resulteert in intense ontmoetingen. Het maakt deze bundeling verhalen van vrouwen tot een kostbaar, rijkgeschakeerd en aangrijpend document.