Tonnus Oosterhoff publiceerde tot nu toe vier boeken, waarvan er drie met een belangrijke prijs werden bekroond. In dit vijfde boek bundelt hij verhalen van een ongekende taalrijkdom en diepgang.

Veel van hun aantrekkingskracht ontlenen deze nieuwe verhalen aan hun onverwachte uitgangspunt en onvoorspelbare verloop. Zo is er het verhaal van kweker Meiland die 'heeft geknoeid toen het minder ging'. Op een ochtend loopt hij in alle vroegte met een zware koffer de Noordzee in en blijft doorvertellen wat hem overkomt, terwijl zijn bewustzijn uiteenvalt en zijn lichaam door de vissen wordt aangevreten. En zo is er een Spookgeschiedenis, waarin de hoofdpersoon, een op non-actief gestelde psychotherapeut, tot in de dood doorvertelt en worstelt met de vorm en de chronologie van zijn verhaal.

Het zijn maar twee globale aanduidingen van verhalen die, net als de overige in deze bundel, een rijkdom van vondsten, grappen, ideeën, gedachten, waarnemingen, metaforen en formuleringen bevatten. Tonnus Oosterhoff schrijft voor lezers die graag van verhaal tot verhaal, van alinea tot alinea, van zin tot zin verrast willen worden. En die, als ze het boek uit hebben, onmiddellijk weer opnieuw willen kunnen beginnen, om wederom van de ene verbazing in de andere te vallen.

Tonnus Oosterhoff (1953) ontving in 1990 de C. Buddingh'-prijs voor zijn poëziedebuut Boerentijger. Zijn verhalen bundelde hij in 1991 in Vogelzaken. In 1993 verscheen zijn tweede dichtbundel, De ingeland, waarvoor hij de Herman Gorterprijs ontving. Zijn eerste roman Het dikke hart (1994) werd bekroond met de Multatuliprijs.

De pers over het proza van Tonnus Oosterhoff:

'Elke zin is goed. Oosterhoff schrijft scherp proza, op de rand, dicht tegen de ontregeling aan, met vreemde woorden, verrassende overgangen, spitse dialogen, rake beelden en superkomische wendingen.' Guus Middag, NRC-Handelsbald

'Verblindend mooi opgezet,' T. van Deel, Trouw

'Ik kan wel blijven citeren.' Alle Lansu, Het Parool