Er is binnen de kerken een nieuwe gemeeteopbouw-beweging ontstaan. In de praktische theologie wordt deze beweging aangeduid met de abstracte woorden 'de open kerk', 'die offene Kirche', en 'the open church'. Een veel gebruikte metafoor hierbij is die van de 'Herberg'. Het is een ideaal geworden waarvoor velen zich inmiddels inzetten; hardnekkig, ook bij tegenslagen en teleurstellingen. Die 'Herberg' inspireert hen. Maar daarbij komt vaak de vraag op: 'prachtig allemaal, maar hoe komen we daar?' Voor mensen die de Herberg in de praktijk vorm willen geven schreef Jan Hendriks dit praktijk-boek. Het zou toch mooi zijn: een kerk die open en gastvrij is. Waar vreemdelingen (en dus wij allemaal) graag geziene gasten zijn voor een goed gesprek, een kop koffie, het delen van je ervaringen met anderen, voor onderdak; om je sterk te maken in deze samenleving en voor jezelf of samen op zoek te gaan naar God. Dat is wat in dit praktijk-boek wordt bedoeld met de open en gastvrije kerk. Dat Hendriks een aantrekkelijke boodschap voor de kerk heeft bleek al bij zijn succesvolle boek De gemeente als herberg. Hij sprak erover met katholieken en protestanten van allerlei snit: doopsgezinden, Nederlands gereformeerden, lutheranen, gereformeerden, hervormden, leden van de Nederlandse Protestanten Bond. Voor hen is 'de open kerk' maar niet een interessant onderwerp of een geschikt jaarthema, maar een inspirerend ideaal. 'D r willen we naar toe!' Uit al deze gesprekken ontstond dit nieuwe boek, dat wil helpen bij de vragen die er rond 'De herberg' leven: Hoe doe je dat dan? Hoe kan onze gemeente - heel concreet - uitgroeien tot een gastvrije parochie of gemeente?