Wacht maar tot ik dood ben is verplichte lectuur voor elke liefhebber van het werk van Annie M.G. Schmidt //

Wacht maar tot ik dood ben: het lang verwachte boek van Parool - journalist Hans Vogel, in de bewerking van Hans van den Bergh. Wat in de nalatenschap van de onlangs overleden auteur werd aangetroffen, was het resultaat van vele jaren intensief speurwerk. Hans Vogel heeft uitvoerig gesproken met alle artiesten die Annie M.G. Schmidt van nabij leerde kennen en die met haar hebben samengewerkt om haar oeuvre voor radio, televisie en in het theater te realiseren; van haar zoon Flip van Duyn kreeg hij inzage in Annies persoonlijke archief en het omvangrijke brievenmateriaal. Uit deze gesproken en geschreven getuigenissen heeft Vogel een uiterst leesbare, meeslepende reportage opgebouwd van Schmidts omgang met het toneel en de media, over haar plezier en haar conflicten, over de vriendschappen, de successen en de teleurstellingen. Wacht maar tot ik dood ben - de titel die Annie zelf aan Hans Vogel voorstelde - is geen biografie in de traditionele zin, maar een op duizenden feiten gebaseerd verslag van een zoektocht naar de achtergronden van Schmidts gevarieerde dramatische werk, dat vaak verborgen verbanden met haar persoonlijke leven blijkt te hebben. Wacht maar tot ik dood ben is verplichte lectuur voor elke liefhebber van het werk van Annie M.G. Schmidt. //

Recensie(s) :
Anders dan het vorig jaar verschenen proefschrift van Joke Linders, 'Doe nooit wat je moeder zegt' gaat dit boek vooral over het leven van Annie M.G. Schmidt als schrijfster voor het theater (cabaret, musical en toneel), voor de radio en de televisie, en dan in het bijzonder (maar niet uitsluitend) wat ze voor volwassenen heeft gemaakt. Het levensverhaal begint dan ook in 1946, het jaar waarin in Het Parool, de krant waarvoor ze een afdeling documentatie moest opzetten, haar schrijfcarrière serieus een aanvang nam. De in 1999 gestorven Parool-journalist Hans Vogel had vrije inzage in alle papieren en heeft in de laatste paar jaren van haar leven lange gesprekken met Schmidt gevoerd. Allerlei intieme details die soms in kleine kring wel bekend waren, worden hier voor het eerst openbaar gemaakt. Ook minder aangename karaktertrekken van de gebiografeerde zijn niet onbelicht gebleven. Interviews met talloze personen uit haar (directe) omgeving (vrienden uit vroegere en latere jaren, collega's, acteurs) leverden een schat aan informatie op. Hans van den Bergh had de moeilijke taak het verzamelde materiaal om te zetten in een lopend verhaal. Daar is hij uitstekend in geslaagd. Het boek bevat een flink aantal afbeeldingen in zwart-wit (foto's en documenten).