: overpeinzingen van een ingewijde //

Dit boek bevat dialogen van de in de spirituele geheimen ingewijde Johannes met zichzelf en zijn naaste vrienden. De overpeinzingen en gesprekken vinden plaats tegen de achtergrond van een majestueus berglandschap, waar de vrienden wonen, werken en hun gezinsleven hebben. Daardoor houdt het verhaal het midden tussen een roman en een spiritueel document.
'De overpeinzingen van Johannes schreef ik in een jaar waarin ik in het persoonlijke leven grote beproevingen te doorstaan had.
Temidden van een overmaat aan werk en zorg vond ik stille momenten waarin ik toch kon schrijven. Hierdoor heeft het verhaal een wat aforistisch karakter, maar er is een duidelijk 'basso continuo' in de opeenvolging van de hoofdstukken en de thematiek daarin.
Johannes is een ingewijde die de weg gaat van de karakteristieke inwijding van het Avondland. Het hoogtepunt van deze inwijding is de reële ontmoeting met het macrokosmische Woord, dat temidden van ons aanwezig is, al kunnen fysieke ogen Hem niet zien.
Zo'n ingewijde staat geheel op zichzelf, is vrij van welke kerk of uilerlijke beweging dan ook en gaat zijn eigen weg, die echter leidt naar een vereniging van alle mensen.' Mieke Mosmuller //

Recensie(s) :
Dit boek biedt in romanvorm spirituele ideeën. Het voldoet echter niet aan de eisen die men aan een roman pleegt te stellen. De personen worden zo verregaand geidealiseerd dat ze onbestaanbaar zijn. Dit geldt het meest voor de hoofdpersoon Johannes. Hij is hoogleraar interne geneeskunde in Amsterdam, maar trekt met zijn gezin weg om zich te voegen bij zijn spirituele Meester en daar een kliniek te leiden. Hij is een geniaal mens, in alles beter dan anderen en groots 'in zijn oneindige bescheidenheid en zorgvuldigheid'. Nu is een oneindig goed mens op onze aardkloot wellicht denkbaar, maar zoveel wijzen bij elkaar daar in dat berggebied is meer dan een beetje nuchter mens aankan. Dat zij aan zichzelf werken, streven naar waarheid, goedheid en schoonheid en worstelen met hun onmacht en falen, is heel herkenbaar en doet zelfs weldadig aan. Maar het neemt het gebrek aan werkelijkheidszin niet weg. Het verhaal drijft op onderlinge gesprekken; gebeurens zijn vooral van innerlijke aard. Het boek heeft een antroposofische, christelijk-boeddhistische inslag.