Roemenië, 1945. De Tweede Wereldoorlog is ten einde gekomen en de Duitse bevolking leeft in angst. 'Het was 3 uur 's nachts op 15 januari 1945, toen de patrouille me haalde. De kou was ijzig, het was min 15 graden.' Zo begint een jonge man het verslag van zijn deportatie vanuit zijn basis naar Rusland. Aan de hand van zijn leven vertelt Herta Müller over het lot dat de Duitse bevolking van Siebenbürgen beschoren was. In gesprekken met de dichter Oskar Pastior en andere overlevenden verzamelde ze materiaal, dat ze verwerkte in deze grootse nieuwe roman. Müller slaagt erin de vervolging van de Roemeens-Duitse bevolking onder Stalin in een zeer persoonlijk verhaal onder woorden te brengen.
Het verhaal van Hongerengel is ook haar eigen verhaal: Müller behoorde tot de kleine minderheid van Duitstalige Roemenen. Haar moeder werd na de Tweede Wereldoorlog gedeporteerd naar Rusland. //

Recensie(s) :
Meest recente en alom bejubelde roman van de Roemeens-Duitse Nobelprijswinnaar 2009. Historisch van belang omdat Muller op basis van de overlevering van haar streekgenoot Oskar Pastior een nauwelijks bekende episode uit de naoorlogse geschiedenis - de deportatie van Duitse Roemenen naar strafkampen in de Sovjet-Unie - belicht. De kracht van de roman ligt besloten in het ongeëvenaarde literaire vermogen, dat voor alle honger en ellende poetische beelden vindt. Een fantasie die de hoofdpersoon in de realiteit van het strafkamp helpt overleven. De alom aanwezige lyrische brille stoort sommige critici als een ?vals kledingstuk?, dat de werkelijkheid van het kampleven verhult. Kritiek die niet onbegrijpelijk is, maar onverlet laat dat dit een literair meesterwerk is en ongetwijfeld een van de meest belangwekkende romans van 2009, dat in een prachtige vertaling zijn zeggingskracht heeft behouden.