Carolijn Visser bezoekt China bijna jaarlijks. In haar ontmoetingen en gesprekken met de mensen in dat land tekenen zich de nieuwe ontwikkelingen af, maar worden ook de gevolgen van het turbulente verleden zichtbaar.
Verre reizen voert de lezer niet alleen naar China. Ook de graslanden van Mongolië, de stranden van Thailand, Armenië, Tokio, Managua en het binnenland van Afrika vormen het toneel van Carolijn Vissers ontmoetingen. Zo ontmoet ze een groep Mongoolse kunstenaars, die in het ijzige klimaat te midden van hooghartige Chinezen een bohémienachtig bestaan leiden.
In een overvol Afrikaans ziekenhuis, waar de injectienaalden schaars zijn en AIDS dreigen aanwezig is, waar melkpoeder en benzine op miraculeuze wijze verdwijnen en zelfs de medicijnen door de patiënten worden verhandeld, treft de schrijfster een vrouwelijke arts uit Groningen. Vastberaden bindt deze idealiste dagelijks de strijd aan met corruptie en bijgeloof, terwijl op een kleine honderd kilometer afstand van deze hel rijke toeristen zich verpozen aan het strand van tropisch meer.
Ook in Nicaragua ziet Carolijn Visser grote tegenstellingen. Ze beschrijft Nederlandse ontwikkelingswerkers, die hun idealen verwezenlijkt willen zien door het sandinistische regime; vrouwen, die hun man en zonen verloren in de guerilla en die in een huwelijk met een buitenlander hopen te ontsnappen.
Carolijn Vissers eigen ervaringen als animeermeisje in een Tokiose bar bieden ons een unieke blik op de zakenwereld van Japan.

Een aantal van deze verhalen, geschreven in de jaren 1980 - '88, verscheen in een andere vorm in NRC Handelsblad, Intermagazine, Elseviers Magazine en Avenue; incidenteel zijn persoonsnamen en feitelijke gegevens gewijzigd.