De elliptische baan van onze planeet om de zon en het miljardenjarige bestaan zijn feiten die we als vanzelfsprekend beschouwen, zaken die elke geletterde middelbare scholier geacht wordt te begrijpen. Maar de strijd van de mensheid naar deze wetenschappelijke waarheden heeft duizenden jaren geduurd. Weinigen van ons hebben meer dan een flauw idee van het pad dat we hebben afgelegd. Hubert Krivine vertelt het verhaal van de denkers en wetenschappers wiens werk onze soort in staat stelde om een leeftijd aan de planeet te koppelen en onze plaats in het zonnestelsel vast te stellen. Het is een geschiedenis van stoutmoedige vernieuwers, met een brede cast van bijdragers - niet alleen Copernicus, Galileo en Kepler, maar ook Halley, Kelvin, Darwin en Rutherford, onder vele anderen. Moed, ongerechtigheid, religieus dogmatisme, genialiteit en blind geluk speelden allemaal een rol. Dit was een epische strijd om de geest te bevrijden van de beperkingen van gekunsteldheid, ideologie en bijgeloof. Vanuit deze geschiedenis schetst Krivine een wetenschapsfilosofie van onschatbare waarde, een filosofie die vandaag de dag wordt bedreigd door het irrationalisme en de fundamentalistische bewegingen in Oost en West, die een bedreiging vormen voor wat we tegen hoge kosten hebben bereikt en wat we nog moeten leren. Wetenschappelijke vooruitgang is geen voldoende voorwaarde voor sociale vooruitgang, maar wel een noodzakelijke. De aarde is niet alleen een geschiedenis van wetenschappelijk leren, maar ook een boeiende verdediging van de waarden van de Verlichting in de zoektocht naar menselijke vooruitgang.