Het is de laatste week van november 1327 in een welvarende abdij in het noorden van Italië. Broeder William van Baskerville, een franciscaner monnik uit Engeland, komt als speciaal gezant van de keizer met een discrete opdracht naar Italië. Hij moet een ontmoeting organiseren tussen de van ketterij verdachte franciscanen en afgevaardigden van de paus. Al spoedig ontwikkelt zijn verblijf in de abdij zich echter tot een tijd vol apocalyptische verschrikkingen: er worden zeven geheimzinnige misdaden gepleegd, die de muren van de labyrintvormige bibliotheek met bloed besmeuren. Angstige geruchten gonzen door de abdij; niet alleen de abt heeft iets te verbergen, overal worden sporen uitgewist. William, een voormalig inquisiteur, wordt door de onderzoekskoorts bevangen. Terwijl hij aanwijzingen verzamelt en in geheimtaal geschreven manuscripten ontcijfert, dringt hij steeds dieper door tot de geheimen van de abdij. Wie één oog dichtknijpt en in De naam van de roos kijkt als in een ver verwijderde spiegel, zal gemakkelijk de monnikskappen en kardinaalsmijters uit de middeleeuwse dagen kunnen verwarren met de moderne tekens van macht. Umberto Eco (1932) is een van de grootste schrijvers en denkers van deze tijd. Zijn meest recente roman, De begraafplaats van Praag, was net als al zijn eerdere boeken een overweldigend succes. Eco werd beroemd met zijn wereldwijde bestseller De naam van de roos; de roman vormde het begin van een subliem schrijverschap. Nu, drie decennia later, vond Eco het tijd om zijn meesterwerk weer eens op te slaan en te voorzien van de nodige aanvullingen en uitbreidingen. Dit maakt De naam van de roos nog virtuozer, en vooral meer dan compleet en nog altijd actueel in tijden waarin macht met elk leven verweven is.