Zoals goede katholieke families vroeger ten minste één kind afstonden aan het klooster, zo stelden adellijke families een kind ter beschikking van het hof. De uit Zeist afkomstige Henriëtte van de Poll (1853-1946) was zo'n adellijk kind. Vierenvijftig jaar lang was zij in dienst van koningin Emma. Haar loyaliteit en de wens om koningin Emma te dienen gingen vóór alles, zelfs voor de liefde.De op het oog zo inschikkelijke Henriëtte schreef talloze brieven aan haar familie waarin ze, scherp observerend, verslag deed van haar leven ten paleize. Zij beschreef haarfijn de ingewikkelde omgangsvormen, de strijd om de koninklijke gunst en de psychologische oorlogvoering tussen hoog en lager geplaatsten aan het hof.Henriëtte trouwde nooit en kreeg geen kinderen. Haar familie stierf uit. Niemand van de Van de Pollen maakte nog mee dat op een dag 'burgers' hun intrek in het paleis zouden nemen. Hermans en Hooghiemstra zochten de nazaten van de negentiende-eeuwse adellijke hofhouding op die dat wel meemaakten. Zij vertellen hoe hun 'huwelijk' met de Oranjes op een scheiding is uitgelopen. Met verbazing kijken zij naar de 'burgermeisjes' die nu prinses heten.Ondertussen blijkt Henriëttes beschrijving van het hofleven nog verrassend actueel. De koningin speelt nog steeds de rol van majesteit en haar hovelingen helpen die voorstelling nog altijd draaiende te houden. De 'cast' aan het hof is veranderd, maar het spel is hetzelfde gebleven.