Voor de eerste maal laat een vooraanstaande Arabische intellectueel een kritisch geluid horen en zoekt naar de oorzaken van de Arabische zwakte, díe het roemloze conflict met Israël aan de dag heeft gebracht.
Salah al Munadschid, een in Libanon levend politiek schrijver en oriëntalist van wereldfaam, heeft met zijn ínteressante polemische analyse van de in Kairo en Damascus gevoerde politiek bij Arabische intellectuelen grote waardering gevonden, hoewel zijn boek door de officiéle Arabische pers werd doodgezwegen en soms zelfs verboden.
Voor de islamitische wereld geschreven, geeft het een reeks argumenten, die tot nu toe in het westen nauwelijks punt van discussie waren: geloofsverlies en een verkeerde zelfkennis ten gunste van een op twijfelachtige wijze inpraktijk gebracht socialisme, dat probeert onwetendheid met de mantel der arrogantie en hulpeloosheid met die van nationalistisch pathos te bedekken.
Munadschids analyse is tevens een dringend appèl op zijn Arabische broeders om zich te bezinnen.
Salah al Munadschid, in 1920 in Damascus geboren, studeerde aan de literaire en juridische faculteit van de Sorbonne te Parijs. Hij was een tijd professor in de oriéntalistiek in Princeton (U.S.A.), later leider van het instituut voor Arabische handschriften in Kairo en raadsman van de Arabische Liga. Sinds 1961 leeft hij in Beirut. Zijn geschriften behandelen islamitische cultuur, geschiedenis en politiek; verscheidene werken werden in Europese talen vertaald.