Ook als je het leven niet inrichten kunt naar eigen wens,
span je dan tenminste hiervoor in
zoveel je kunt: verlaag het niet
door te veel omgang met de mensen,
door te veel drukte en gepraat.

Gedichten die zo vanzelfsprekend overkomen dat je er een schok van krijgt. Gedichten als stootkussens, onmisbaar in ons eenmalige, bedreigde bestaan. Gedichten zo wijs dat ze alle zelfhulpboeken overbodig maken. Geen wonder dat K.P. Kavafis met zijn tegelijk nuchtere én zinderende gedichten over onbekend verleden en alledaags heden, over zijn geliefde en gehate Hellas, en over de kleine drijfveren achter de grote politiek de wereld veroverde.
De laatste tijd ontdekt men een nog originelere Kavafis: zo durfden zijn vroegere uitgevers het niet aan zijn hoogst eigenwijze Grieks ongewijzigd te laten. In deze definitieve editie, waarin naast onder meer de ‘154 gedichten’ ook álle ‘gedichten in bewerking’ zijn opgenomen, wordt Kavafis een dichter van de eenentwintigste eeuw.

Konstantinos Petrou Kavafis (1863-1933), telg uit een ooit rijk en roemrucht geslacht, was een Griek in het Egyptische Alexandrië. In die stad werkte hij bij ‘The Third Circle of Irrigation’ en als dichter aan een oeuvre waarvan hij publicatie en verspreiding strikt in eigen hand hield.

‘Als ik van alle mij bekende Kavafis-vertalingen er één moest kiezen om mee te nemen naar het bekende onbewoonde eiland, dan koos ik zonder aarzelen die van Warren en Molegraaf.’ rudy kousbroek, nrc handelsblad