Ervaringsdeskundigheid is niet meer weg te denken in het veld van zorg en welzijn. Inmiddels is het geprofessionaliseerd, er is een competentieprofiel en er zijn vele landelijke opleidingen. Toepassingen breiden uit naar andere sectoren; zoals wijkteams, jeugdzorg, schuldhulpverlening. Deze special gaat in op een aantal fundamentele vragen:

- Wat levert professionalisering op?
- Gaat er dan ook iets verloren?
- Wat blijft er over van de autonome rol en de vernieuwende kracht van ervaringsdeskundigheid bij verdergaande institutionalisering?
- Waar gaat het nu eigenlijk om?

Ervaringsdeskundigen kunnen veel rollen vervullen, zowel in zorgorganisaties als daarbuiten. Ook zorgprofessionals profileren zich in toenemende mate met ervaringsdeskundigheid. Een beroepsregister-in-de maak wil orde en overzicht scheppen. Er ontstaan specialisaties bijvoorbeeld op het gebied van armoede en huiselijk geweld en familie-ervaringsdeskundigheid.

Ervaringsdeskundigheid is geen doel op zich: het gaat om een bijdrage aan participatie en herstel. De verwachtingen zijn soms hooggespannen: in hoeverre kan dit worden waargemaakt en in hoeverre krijgt het nu écht de ruimte? Afspraken en beleid – zoals een zwaardere inzet van ervaringsdeskundigheid in de FACT-teams – worden in de praktijk nog lang niet altijd uitgevoerd. Ook het herstelgericht werken bij jongeren kan verbeterd worden.

De special laat ook veelbelovende nieuwe initiatieven en onderzoekpilots zien, zoals aanpak van de wachtlijstenproblematiek. Natuurlijk vindt u veel verhalen en voorbeelden uit de praktijk. Met deze special bent u weer helemaal ‘bij’ en heeft u stof voor verder denken en doen. Ook voor het onderwijs zeer bruikbaar.