Flaptekst

In 2012 was het precies 100 jaar dat een voor onmogelijk gehouden ramp het wereldnieuws haalde. Een drijvend paleis werd door de bouwers, de Harland and Wolff Scheepswerf, omschreven en bewierookt als zijnde onzinkbaar. Deze stelling werd door de pers, en door al wie betrokken was bij de planning en opbouw, tot vervelens toe in het daglicht gesteld. En toch, op 14 april 1912, verdween de Titanic onder de golven om een laatste rustplaats te vinden op de bodem van de Atlantische Oceaan. Zowel in Groot-Brittannië als in de Verenigde Staten, nu zovele jaren later, worden respectievelijk de Scotland Yard en de FBI rechercheurs zwaar op de proef gesteld. Ze dienen een antwoord te vinden op een serie meest ongewone en gelijkaardige moordzaken in hun landen. Blijkbaar hebben alle moorden één zaak gemeen: iets dat met de zee of de oceaan te maken heeft! Maar wat heeft de Titanic er mede te maken? Zijn er echt schimmen aan het werk? Om feiten en toestanden in het boek een aanvaardbare achtergrond te geven nam de auteur de moeite om een en ander op te zoeken in verband met het vergaan van de Titanic. Naast de gekende gebeurtenissen kwam hij echter ook tot een verrassende ontdekking: het zinken van de Titanic was blijkbaar grotendeels te wijten aan een grove stuurfout. Deze ontstellende oorzaak werd echter niet in het openbaar vrij gegeven en kwam ook nergens ter sprake tijdens de onderzoeken na de ramp. En het bleef een goed bewaard geheim binnen de familie van de tweede stuurman van de Titanic.