In de latere drukke jaren van mijn politiek optreden heb ik menigmaal den drang gevoeld naar zelfbezinning en onderzoek naar mijne innerlijke wording. De positie van den politieken leider brengt mede een zekere geestelijke afzondering, waarover reeds dr. Kuiper op zijn "eenzamen post" heeft geklaagd. Eenerzijds staat een overschatting van zijn persoon vaak bij menigeen een rustige beschouwing zijner menschelijke drijfveeren in den weg: anderzijds stuit deze veelal op de verguizing en het fanatisme, waaraan hij bij politieke tegenstanders bloot staat. Hij doet het best zich noch aan het eene noch aan het andere veel gelegen te laten liggen, hopende aan den avond van zijn leven zijne medeburgers de gelegenheid te kunnen verschaffen, zich nader omtrent den ontwikkelingsgang en de menschelijke drijfveeren op de hoogte te stellen, die hem in het algemeen tot zijn werk gedreven en bij zijn strijd hebben bezield. Deze arbeid is voor den betrokkene zelf een interessante poging zijn leven van het standpunt zijner ervaring te beschouwen; zijn geestelijken groei te leeren begrijpen en verstaan; het tekort aan zelfoverweging, waartoe hij in de roezige dagen van zijn levensarbeid niet heeft kunnen komen, aan te vullen.
Dit eerste deel mijner Gedenkschriften is aan deze zelfstudie gewijd. Voor diegenen, die mij hebben zien werken en worstelen, bevat het den sleutel tot het menschelijk begrijpen mijner daden als agitator en politicus. Ik heb er zelf veel van geleerd. Mijn streven is gericht op onopgesmukte waarheid, hetgeen medebrengt de zucht naar den grootst mogelijken eenvoud van uitdrukking. Een ,literarisch" werk kan men dit nauwelijks noemen.