In het brabantse stadje Dombergen heeft dr. Johannes Vlimmen een omvangrijke praktijk als veearts. Hij is 35 jaar oud, grofgebouwd en heeft, wanneer hij loopt, in zijn bewegingen iets van een jonge deense dog, die niet goed kan besluiten waar hij zijn poten zal neerzetten. Hij verstaat zijn vak tot in de puntjes en houdt zich op de hoogte met de nieuwste ontdekkingen in de veeartsenijkunde. In de donkere stallen, waar hij dagelijks (en nachtelijk) zijn werk verricht, heeft hij steeds weer opnieuw te vechten tegen de onwetendheid en het bijgeloof van de kleine boeren, die zijn
geneeskundige arbeid op dezelfde wijze aanvaarden als zij op de kermis van wonderdokters een flesje kopen. En niet alleen tegen het bijgeloof vecht hij - hij is een man die geen onrecht kan zien.

Reeds jaren achtereen doet Vlimmen pogingen om bij het hoogste kerkelijke gerechtshof in Rome een ongeldigheidsverklaring van zijn huwelijk te verkrijgen. Direkt nadat hij in Utrecht was afgestudeerd, trouwde hij met de dochter van een brabantse boomkweker. Onmiddellijk na het huwelijk bleek zijn echtgenote geestesziek te zijn, 'in de hoogste mate een zenuwpatiënte en psychopate, wier lijden op de grens staat van krankzinnigheid'. Vlimmen heeft na een afgebroken
huwelijksreis de gereedstaande woning dan ook alleen betrokken, tot zijn zuster Truus de huishouding voor hem kwam doen.

In ,Vlimmen contra Vlimmen' ontmoet Vlimmen een jonge weduwe, die een diepe indruk op hem maakt. Het duurt echter nog geruime tijd voordat een verrassende gebeurtenis hem voor een bijzonder moeilijk probleem stelt, dat met hulp van goede vrienden tot een oplossing wordt gebracht en waaruit tenslotte een nietigverklaring van het huwelijk voortkomt. Dan staat er voor Johannes Vlimmen en Tilly Fabrie niets meer in de weg om een gelukkig huwelijk te beginnen. Dit huwelijk is Vlimmens tweede jeugd. Het is een werkelijk gelukkige periode, ook al werkt de tijd weinig mee,
want hun huwelijk vindt plaats op 8 mei 1940.

Mr. A. Roothaert beschrijft het leven van dr. Vlimmen vanaf 1930 tot 1953 en hij is een geboren en meeslepend verteller, die het niet aan humor en zelfs aan ironie en sarkasme ontbreekt. Hij laat zijn lezers het leven in de kleine brabantse stad en in de boerderijen van zeer nabij waarnemen. Hij tekent een vrolijk en raak beeld van de kleinsteedse atmosfeer. Deze trilogie is in verschillende talen vertaald.