Paul Baekeland, geboren in 1936 in het landelijke Schorisse (Vlaamse Ardennen). Voelde zich al vrij vroeg tot letterkunde aangetrokken, doch kwam in het bouwvak terecht. Als bedrijfsleider bleef hij natuurvriend, flamingant, sociaal en cul tureel geëngageerd, op zeker ogenblik keihard strijder voor het leefmilieu. Hoe gek ook, dat laatste bracht hem terug naar zijn eerste liefde: de literatuur, het bezit van een propvolle lade letterkundige jeugdzonden ten spijt. 't Spuigat is zijn derde roman na Vogelvrij' (1978) en 'Ontmoeting in de nachttrein' (1980). De man die vertelt, heet Jan Henkeling, is vrijgezel, aan de dijk gezet onderwijzer van een gehuchtschooltje, slijt zijn dagen mt tuinieren en met pijprokend zijn buren te bespieden. Dat zijn stadslui die massaal op de buiten kwamen bouwen, de hele Groenvallei vol. Het roerloze leventje van 'de meester' wordt opgeschrikt door de wandaad van Wellevaert en Klungel, twee jonge motorrijders die al eens meer de buurt onveilig maakten. Nu vermorzelen ze kwaadwillig een bejaard man en brengen zodoende de meester als enige getuige ernstig in nesten. In dezelfde periode zijn er nog dingen die Jan Henkeling van streek brengen. Daar is het weer opduiken, na vijfentwintig jaar, van een vrouw die ééns heel veel betekend heeft in zijn leven. Daar is ook de confrontatie met het ziekenhuis waar hij in observatie terechtkomt en hij zich over 'de witjassen' een vrij genuanceerde mening vormt. Hij vreest in slechte papieren te zitten. Gelukkig maakt hij kennis met een potige, niet onaardige verpleegster... Een meeslepend verhaal, geschreven door een auteur die geen kans laat voorbijgaan om vegen uit de pan te geven, speels, maar raak.