Cesare Pavese wordt beschouwd als een auteur van dezelfde klasse als Pirandello. Hij ontving voor zijn roman De mooie zomer in 1950 de belangrijke Italiaanse prijs, de 'Premio Strega'. Hij debuteerde met een bundel gedichten, publiceerde een achttal romans en enkele verhalenbundels. Met dit oeuvre plaatste hij zich vooraan in de rij van vertegenwoordigers van het naoorlogse neorealisme in de Italiaanse literatuur. De mooie zomer weerspiegelt zijn grote thema, dat overal in zijn werk naar de oppervlakte komt, als nevenmotief of als hoofdmotief. Het is de groei naar volwassenheid, in deze roman vastgelegd in een jong meisje dat in Turijn op een intense wijze haar volwassen-worden beleeft, ook met de bittere teleurstellingen, de jaloezie voor de mooie vriendin, de verlegenheid, totdat zij tot volwassen vrouw ontluikt. Paveses stijl is bijzonder ingetogen, hij speelt met sfeer en kleur, en temidden van deze werveling van leven rijst dé vrouw op, de vrouw van wie hij houdt, in wie hij is teleurgesteld en die zijn wanhoop voor zijn eenzaamheid versterkte. Het is een aangrijpende roman die eenieder moet lezen, en hij zal soms diep ontroerd, soms glimlachend van mee-beleven de onweerstaanbare gedachten- en gevoelsstroom van deze grandioze schrijver volgen. De naam Pavese is een begrip in Italië, en met zijn fascinerende veelzijdigheid zal hij ook in ons land doordringen tot de algemene erkenning die zijn talent verdient.