Hoe dacht men in de middeleeuwen over vriendschap, geld, geluk, seksuele normen, medisch handelen, het opvoeden van kinderen, landsbestuur en andere ethische kwesties? Tot dusver zijn de cultuurhistorici die zich met deze vragen hebben beziggehouden bij voorkeur te rade gegaan bij de grote erkende autoriteiten op het gebied van de middeleeuwse ethiek als Thomas van Aquino en de andere scholastieke theologen. Deze autoriteiten hebben, in het Latijn, gestalte gegeven aan het kerkelijk standpunt over ethiek.

Maar ook schrijvers in de volkstaal hebben teksten geschreven waarin zij uitspraken doen over wereldlijke normen en waarden. Niet zelden zijn dat opvallende opinies, die afwijken van de door de kerk gepropageerde leer, al was het maar doordat zij andere accenten leggen. Opmerkelijk is ondermeer dat daarin heel wat elementen uit de heidense antieke cultuur voorkomen, lang voordat de renaissance geacht wordt haar intrede te doen.

De wereldlijke ethische literatuur in de volkstaal die in dit boek bestudeerd wordt, biedt interessante mogelijkheden om het traditionele beeld aan te vullen en bij te stellen. In de twintig artikelen, geschreven door evenzovele specialisten, worden steeds weer andere, soms minder bekende, maar altijd boeiende Middelnederlandse teksten ten tonele gevoerd, waarin de middeleeuwse leek kon leren met correct denken en doen zijn weg te vinden in het bestaan: de eerste non-fictie in de Nederlandse literatuur.