Oorspronkelijke uitgave: Chwila
Integrale vertaling uit het Pools: Gerard Rasch
1e druk: 2003
De gedichten werden in de Nederlandse vertaling eerder opgenomen in de bundel 'Einde en begin'

Wisława Szymborska (1923 – 2012) was een Poolse dichteres. Ze behoort tot de belangrijkste dichters van haar generatie in Polen en is een van de meest gelezen én gelauwerde dichters van deze tijd. Haar oeuvre is klein, slechts 400 gedichten, maar ze zijn wereldberoemd en uitgebracht in 40 talen. Ze won de Nobelprijs voor Literatuur in 1996. Het Nobelcomité zag in haar de Mozart van de poëzie. Haar werk kenmerkt zich door een tedere kijk op alledaagse dingen. De gedichten van Szymborska worden vaak omschreven met termen als 'speels', 'ironisch' en 'verrassend'. Ze slaagt er telkens in zich over het meest alledaagse te verwonderen en daarin een nieuw perspectief te openen: nuchter, helder, direct en vaak met humor.
In 1957 verscheen haar dichtbundel Roepen naar Yeti, waarin ze het communisme afzwoer en elke vorm van dogmatisme verwierp. De relatie met haar tweede levensgezel, de schrijver Kornel Filipowicz, duurde 23 jaar. Na zijn dood in 1990 schreef ze het gedicht Kat in een lege flat, waarin ze probeerde haar verlies te duiden en te verwerken. Zes jaar later, in 1996, kreeg zij de Nobelprijs voor Literatuur en brak ook door in het Westen.

De kracht van haar poëzie ligt in de manier waarop ze het heden met het verleden verbindt en het heden met de toekomst. Een gebeurtenis of een ervaring krijgt daardoor de gewichtsloze dimensie van de eeuwigheid. De gedichten beschrijven zowel de realiteit als dat wat er niet is, in een constante balanceeroefening. Daarbij verblijft ze liefst in het heden.
Szymborska schreef regelmatig over de immorele kanten van de menselijke geschiedenis: de staat die de vrijheid van denken gevangen probeerde te houden en de veelvuldige misdaden tegen de menselijkheid. Haat leek haar een belangrijk leitmotiv in de 21ste eeuw, met als gevolg oorlogen, onnodig lijden en de dood.
Het thema de dood komt in haar gedichten op twee manieren voortdurend terug. Enerzijds het huiveringwekkende gevoel van de naderende dood en aan de andere kant de onverschilligheid tegenover het lijden van de anderen. Hoewel de dood onvermijdelijk is, ziet Szymborska de menselijke creativiteit als een bron om het onoverwinnelijke te overwinnen.
Ze voelde zich maatschappelijk betrokken en dacht na over de politiek, maar zij wilde liever, als dichteres, de politiek en andere zaken met een zekere "distantie" observeren. Om te zoeken naar woorden, een gevecht aan te gaan met haar eigen onwetendheid. Daarom wilde ze ook niet schrijven over actuele zaken, waar ze nog niet over had nagedacht.
In de gedichten, die ze meteen na de Tweede Wereldoorlog schreef, zijn er geen directe verwijzingen te vinden naar de Holocaust. Pas een paar jaar later volgden aangrijpende gedichten over dit thema. Zo langdurig verliep het scheppingsproces.
(bron: Wikipedia)

poëzie - Poolse literatuur - Winnaar Nobelprijs voor Literatuur