Vertaald door J.W. Hofstra & A. Blok

Enkele bijzonderheden over de schrijvers:
Honoré de Balzac (1799-1850) is de onbestreden reus onder de Franse romanschrijvers. In de laatste twintig jaar van zijn leven heeft hij een oeuvre bijeengeschreven romans, novellen, verhalen dat in omvang en diepte zijn gelijke niet heeft.
Rodolphe Töppfer was een bescheiden romanticus, die een bundel voortreffelijke verhalen op zijn naam heeft staan, en voorts de geestelijke vader van Prikkebeen, de voortreffelijke vlindervanger.
Prosper Mérimée (1803-1870), hoofd van de Franse monumentenzorg, vriend van keizerin Eugénie, bescheiden schrijver van grote distinctie. Zijn novelle Carmen leverde de stof voor de beroemde opera van Georges Bizet.
Alfred de Musset (1810-1857), l'enfant du siècle, is een der zuiverste vertegenwoordigers van de romantische lyriek in Frankrijk, tegelijk verwant aan de elegante frivoliteit van de 18e eeuw.
Met Gustave Flaubert (1821-1880) treedt een overbewust schrijver op, pijnlijk nauwkeurig, met een haast ziekelijk verantwoordelijkheidsgevoel tegenover zijn kunst. Slechts enkele romans en verhalen zijn de vrucht van zijn zwoegend schrijversbestaan geweest.
Emile Zola (1840-1902), spitste het realisme van Flaubert toe tot de naturalistische doctrine, waarin het schrijven tot een soort natuurkundig experiment werd. Zijn werk beantwoordt nauwelijks aan zijn doctrine, het is in de grond romantisch. Als document van de naturalistische groep verscheen in 1880 Les soirées de Médan waarin Zola De bestorming van de molen bijdroeg en Guy de Maupassant (1850-1893) zijn beroemde Boule suif, dat binnen 11 jaar door 200
meesterlijke verhalen is gevolgd.