Van Aurelius Prudentius Clemens is ondanks zijn grote faam als dichter weinig met zekerheid bekend. Na en bestuurlijke loopbaan, die hem tot een zeer hoog ambt voerde ( 'aan de zijde van de keizer') keerde hij zich van de wereld af om in zijn gedichten Gods lof te bezingen en een christelijke, streng orthodoxe, rooms-katholieke boodschap uit te ragen. Pas vrij laat na zijn dood worden zijn werken algemeen bekend en gaan zij een grote invloed uitoefenen op de letteren en de beeldende kunst in de bloeitijd van de middeleeuwen.
kenmerkend voor Prudentius is dat hij zich wel keerde tegen het heidendom maar niet, zoals vele christelijke tijdgenoten, tegen de klassieke cultuur. Integendeel, hij ziet het christelijke Rome als de natuurlijke voortzetting van het klassieke Rome en hij was een groot bewonderaar van schrijvers als Vergilius en Horatius, wier dichtvormen hij tot een eigen christelijk cultuurgoed wilde herscheppen. Hiervan getuigt vooral zijn Cathemerinon (Liber), dat hem de naam van de christelijke Horatius bezorgde.
Getijden bevat een twaalftal hymnen die betrekking hebben op de verschillende uren van de dag en enkele hoogtepunten van het kerkelijk jaar. Prudentius hanteert hierin naast de eenvoudige vorm van ambrosiaanse hymne, een diversiteit van metra, waarin Horatius zijn grote voorbeeld was. Om deze vorm en als getuigenis van het toenmalig orthodox-katholieke denken blijft het een interessant werk en een volledige vertaling waard.