Geneeskunde is een steeds specialistischer vak geworden. Logisch dus dat in de artsenopleiding veel tijd en energie gestoken wordt in de medisch inhoudelijke en technische kant. Tegelijkertijd vraagt de praktische uitoefening van het artsenberoep in een ziekenhuis, zorginstelling of huisartsenpraktijk een breed pallet aan andere vaardigheden. Een gesprek voeren met patiënt en familie om tot een behandelingsbesluit te komen is meer dan alleen medische kennis aanreiken. Niet alles wat kan leidt tot een goede uitkomst. Vanuit politiek en samenleving worden kostenbewustzijn en efficiency gevraagd. De media volgen het handelen van artsen op de voet - niet alleen de succesverhalen. Wetenschappelijk gezien blijven er grote uitdagingen die inzet vragen, en daarnaast mag de existentiële kant van ziek- zijn, leven en dood geen onbekend terrein blijven voor de medicus practicus. De arts van nu en morgen moet van vele markten thuis zijn.

Aan de opleiders de taak een goed evenwicht te vinden tussen deze uiteenlopende eisen van breedte en specialistische diepte. Door de wetenschappelijk- technologische profilering van de geneeskunde raakten deze zogenaamde niet-medische competenties lang overschaduwd. De laatste jaren groeit echter de overtuiging dat bij goede medische zorg ook de persoon van de dokter in het geding is, en dat de cultivering van deze competenties daarvoor doorslaggevend kan zijn.

De bijdragen aan deze bundel zijn geschreven vanuit deze overtuiging. Het zijn beschouwingen door (ervarings)deskundigen vanuit eigen praktijk of wetenschappelijk onderzoek. Door de inzichten en ervaringen die zij daarin hebben opgedaan te delen, beogen ze deze ontwikkeling in de artsenopleiding mee te stimuleren.