Eliza keek hem recht in de ogen. ‘Zeg zulke dingen niet als je het niet meent,’ zei ze.\nBenedicto’s hart klopte in zijn keel. ‘Ik meen elk woord. Ik weet dat ik geen enkele verwachting mag hebben van deze avond, behalve deze dans. Maar ik zou wensen dat het anders was.’\n\nBenedicto Mingelis is een eenvoudige, Curaçaose jongeman die op de plantage van zijn ouders woont. Samen met zijn familie bewerkt hij het land. Hij is een begenadigd danser en treedt op met een folkloristische groep. Het is eind jaren dertig en ook op Curaçao is de oorlogsdreiging voelbaar. Hij ontmoet de mooie en vurige Eliza Sollazo op een deftig huisfeest waar zijn groep optreedt. Zij is van rijke Joodse afkomst en met haar familie gevlucht uit Nederland voor het opkomende nazisme. Geschoold als danseres is Eliza net zo bevlogen van de dans als Benedicto. Op het feest vallen ze als een blok voor elkaar. Haar ouders verzetten zich echter heftig tegen de verbintenis en wanneer Eliza de relatie weigert te verbreken, wordt ze uit het ouderlijk huis gezet. Zij gaat bij haar geliefde op de plantage wonen. Samen beginnen ze een dansschool: ‘Het Huis van de Dans’. Ze bouwen samen een leven op rond de dans en weten het grote standsverschil en het verschil in hun karakters schijnbaar moeiteloos te overbruggen. Toch blijkt hun leven samen een complexe dans te zijn. Er is ook vervreemding en teleurstelling, maar de liefde is een machtig wapen.\n\nHet Huis van de Dans is een liefdesverhaal. Maar ook een verhaal van sociale segregatie, vooroordelen en de dingen die mensen elkaar aandoen.\n\nChesley Rach (Curaçao, 1952) debuteerde in 2016 met de roman De terugkeer van Ricardo Bonifacio (‘boeiend verhaal, prima geschreven, uitstekend debuut’), waarmee hij de traditie van het carnavalsthema in de Caribische literatuur voortzet. Zijn tweede roman uit 2018 Het wonder van Santa Clara (‘een schrijver van kaliber’) heeft evenzeer een bekend thema in de Caribische en Zuid-Amerikaanse literatuur tot onderwerp, namelijk dat van de wonderdoener.