Lichte gebruikssporen. Vrij van aantekeningen en dergelijke.

Georges Dumézil (Parijs, 4 maart 1898 - aldaar, 11 oktober 1986) was een Franse linguist en godsdienstwetenschapper. Hij werkte als hoogleraar aan de Universiteit van Istanboel en de École pratique des hautes études. Het grootste deel van zijn leven deed hij onderzoek naar de Indo-Europese samenleving. Het tegenwoordige Anatolië was de bakermat van deze beschaving, die zich over een groot deel van Europa en Azië uitstrekte. Hij ontwikkelde een theorie, de Indo-Europese godentrias, die de maatschappij van de vroegste volkeren en hun godenverering ontsluierde. Dumézil kreeg hierdoor wereldfaam en zijn werk is van grote invloed op het gebied van vergelijkende mythologie en Indo-Europese studies.

George Dumézil wordt vaak voorgesteld als structuralistisch denker, maar zelf gebruikte hij eerder de term “systeem”, zonder hieraan een dwingend karakter te geven. Dumézils werken zijn gericht op het blootleggen van structuren in Indo-Europese mythen, met een bijzondere focus op sociale functies en classificatie in mythologie.
Hij heeft echter steeds het idee van een allesomvattende doctrine verworpen die resultaten zou postuleren zonder grondige analyse van feiten en teksten. Rond 1973 wees hij het structuralisme als algemeen model definitief af, door de ‘Franse intellectuele mode’ van het ontmenselijkte structuralisme. Ook in zijn eigen tijd differentieerde Dumézil zich van enkele structuralistische denkers, zo ook zijn collega en vriend Claude Lévi-Strauss, die volgens hem te weinig oog had voor historische differentiatie en te veel de nadruk legde op universaliteit. Zijn aanpak focuste op onbewuste psychische regels voor de mensheid. Dumézils structuralisme was unitaristisch, met de nadruk op verschil tussen sociale en ideologische logica.
(Wikipedia)