Duw me niet, ik val al.
ik ben geen kat en kom dus niet op mijn pootjes terecht
maar ik kom terecht en ik ben het
ik ben het echt

Rick de Leeuw en Erik Jan Harmens belandden enkele
jaren geleden op hetzelfde moment in een echtscheiding.
Verdreven van huis en haard schreven ze via e-mail en
sms rauwe, uitdagende en virtuoze duetten.

Er bestaat geen kapotst, het kan altijd kapotter
met zware laarzen zal ik door jouw straten gaan
de angst zal van de grijze gevels druipen
de laffe massa juicht, de rest zwijgt woedend stil

mijn rentree zal een triomf zijn, wraak mijn vaandel
kin omhoog de borst vooruit mijn blik van staal
en je zal denken aan hoe ik vroeger voor je zong
over een toekomst, die dan alleen nog maar van mij zal zijn

Poëzie over katers, liefdesverdriet, manmoedigheid,
vriendschap en een wankel toekomstperspectief.

ik haat je, maar mis ?s nachts zo het trekken aan het dekbed
dat is zo zinloos zo seul zo schmerz als niemand terugtrekt

Echte mannen scheiden niet is een dichtbundel vol
bravoure en bijtende humor, druipend van wanhoop
en schreeuwend van levenslust. Gedichten bestemd
voor mannen in hotelkamers en voor vrouwen die
willen weten wat ze daar doen. //

Recensie(s) :
Rick de Leeuw (1960), rockzanger en in 2000 debuterend met de roman 'De laatste held', en Erik Jan Harmens (1970), in 2002 kampioen Poetry Slam, 'belandden', zo lezen we op de achterflap van deze bundel, 'enkele jaren geleden op hetzelfde moment in een echtscheiding'. Resultaat zijn 25 gedichten, 'duetten', die ze elkaar via e-mail en sms toestuurden. Het valt overigens niet op te maken wie verantwoordelijk is voor welke tekst. 'Once upon a stel gaat met / stil geweld als een door een spade verdeelde regenworm in tweeen. Echte / mannen scheiden niet dus blijf.' Maar het loopt anders. De gedichten zin vaak ironisch, 'het cafe wacht en hoewel het een goudmijn / heet te zijn, mag het leed soms wel iets minder'. Soms vervuld van zelfbeklag: 'met zware laarzen zal ik door jouw straten gaan / de angst zal van de grijze gevels druipen'. De bundel besluit met een tamelijk overbodig dankwoord aan elkaar; op de achterzijde een foto van beiden in 'machostand'. Al met al toch geen onaardige bundel, maar dan toch vooral voor (de vele) mannen in een soortgelijke echtscheidingssituatie.