Bres was tien jaar lang een dichtbundel in wording. Toen Leonard Nolens in 2003 Derwisj publiceerde, schreef Piet Gerbrandy in de Volkskrant: `Evenals de vorige drie bundels bevat ook deze een afdeling met de titel Bres . Het is de bedoeling dat al die gedichten uiteindelijk in één boek terechtkomen. Dat wordt zonder twijfel een indrukwekkend geheel. [ ] In Bres is een bovenpersoonlijke dichter aan het woord die onomwonden poogt een tijdgeest te doorgronden. //

Recensie(s) :
In Nolens' (1947) bundel 'En verdwijn met mate' (1996) stond voor het eerst een cyclus onder de titel Bres. Deze kreeg met terugwerkende kracht de aanduiding 'I', toen Nolens in zijn volgende bundel opnieuw een cyclus Bres opnam. Daarna werden cycli steeds aangeduid als 'een bundel in wording'. Die bundel is er nu, licht herschreven en speciaal gecomponeerd. De verteller in de gedichten is soms een 'ik', soms een 'wij'. Dat 'ik' kan echter voor alle generatiegenoten van de dichter staan, dat 'wij' voor een eenzame enkeling van zijn generatie. In hallucinante, melodieuze verzen onderneemt Nolens het zeldzame waagstuk de plaats van die generatie in het huidige tijdsgewricht te analyseren; de wankele, veranderende dromen, illusies, machteloosheid, teleurstellingen. 'Bres' geeft het al aan, ineenstorting en doorgang zijn in de maatschappelijke metamorfoses niet helder te scheiden. Weinig dichters zijn in staat tot zo'n fusie van luciditeit van verbeeldend analyseren en muzikale vervoering. We moeten hopen dat Nolens de wording van Bres met deze bundel nog niet heeft afgesloten.