* Een opzienbarend essay over de vertrouwenscrisis in het België van de hysterische jaren negentig
*
Over de rol van de media en de diepe kloof tussen de oorzaken van deze vertrouwenscrisis en hoe de pers daarmee is omgegaan
De politieke vernieuwing is een mislukking. Erger nog, ze liet de politiek verworden tot theater. Beleid wordt gebabbel, en dat alles wordt hoogdravend 'communicatie' genoemd.
In dit boek betoogt Mark Elchardus dat onze democratie steeds meer een 'dramademocratie' wordt. De burgers worden niet meer vertegenwoordigd. De media scheppen een beeld of voorstelling van de burger. De politici leggen zich daarbij neer. Zij acteren naar best vermogen in de reality soap die aldus ontstaat. Daardoor slinkt de macht van de burger, ten voordele van die van rechters, technocraten en individuen en groepen zonder representatieve waarde.
De ontwikkeling van onze dramademocratie kan niet worden toegeschreven aan de slechte wil van politici. De samenleving en de mensen zelf zijn grondig veranderd. De politiek en de democratie hebben zich daar nog niet aan aangepast.
Tegelijk zorgt een eenzijdige economische globalisering ervoor dat staten en collectiviteiten verschrompelen. Burgers worden consumenten. De globale economie ontwricht en verplaatst mensen als vee of koopwaar.
Met het ongenoegen en de verzuring die daaruit voortvloeien, mag de dramapolitiek op haar theatrale en mediagenieke wijze omgaan. Een beter weg naar het populisme is haast niet te plaveien.