Biografieën geven een inkijk in maatschappelijke ontwikkelingen 'van binnenuit'. Deze biografie van het werk van Willy van Lieshout geeft zo wisselende tijdsbeelden van het onderwijs sinds de jaren dertig van de vorige eeuw.

Na de Tweede Wereldoorlog ontstaan er nieuwe vragen. Zoveel mogelijk onderwijs voor iedereen. Er is optimisme over de 'kunsten' van de wetenschap. Universiteiten en hogescholen staan aan de frontlinie van maatschappelijke ontwikkelingen. Het zijn woelige tijden. Politici treden aan, dan weer terug. Soms maakt partijkleur verschil, soms ook niet. Continuïteit en discontinuïteit wisselen elkaar raadselachtig af. Dit zien we ook in de levensloop van Willy van Lieshout. Hij is daar waar onze interesse ligt: leraar bij de Lagere Technische School in Maastricht, ontwikkelaar van grote hogescholen, oprichter van de HBO-Raad van hogescholen, voorzitter van het College van Bestuur van de Radboud Universiteit in Nijmegen, voorzitter van de Vereniging van Samenwerkende Nederlandse Universiteiten (VSNU), adviseur van onderwijsministers als Cals, Deetman en Ritzen, denker over de middenschool, het beroepsonderwijs, onderwijstelevisie en wat al niet meer. Hij werkt samen met Frits Philips en kardinaal Simonis. Willy van Lieshout en de auteur van deze biografie, Adriaan in 't Groen, delen hun ervaringen van vijftig jaar.

Spanning, succes, mislukking, nieuwe inzichten. Zo lezen we dat hogescholen en universiteiten door hun verschillende oorsprong andere perspectieven zien. Wat in Nederland als norm wordt gezien, wijkt af met het buitenland. Deze biografie is voor iedereen die wil weten waarom ons hoger onderwijs de vorm heeft gekregen die we kennen, waarom er hogescholen zijn, hoe achter de schermen onderwijsbeleid ontstaat. Voor iedereen die inzicht wil krijgen in de haat-liefde-relatie van hogescholen, universiteiten en de Nederlandse staat.