Van Alphen tot Zonderland: een ietwat geografisch aandoende titel voor een dan ook bij uitstek nationaal boek. De taal is immers het hele volk; de taal zoals we die met de paplepel ingegoten krijgen moet dus bijuitstek vormgeven aan ons nationale gevoel.
In Van Alphen tot Zonderland heeft Anne de Vries een ruime keus bijeengebracht uit wat Nederlandse en Vlaamse dichters in de loop der tijden voor de jeugd hebben geschreven.
Geen anonieme bakerversjes dus, geen grotemensengedichten die ook wel door kinderen te genieten zijn, geen gedichten ván kinderen - het terrein is zonder dat al nauwelijks te overzien. Het begint. al voor (Hieronijmus van) Alphen, om zich in de loop van de negentiende en vooral de twintigste eeuw, ook nog na (Daan) Zonderland, drastisch uit te breiden. Veel moois, veel onbenulligs, vrolijks, stichtelijks, onbezorgds en belerends - De Vries heeft van alles wat genomen, maar natuurlijk de nadruk gelegd op het echt treffende en poëtische, zodat Van Alphen tot Zonderland niet is verworden tot Van Dominees- tot Pastoorsland. Hij laat alle bekende kinderdichters aan bod komen, en toch zijn de onbekende schatten in de meerderheid. Want dat is dit boek: een schatkamer, voor de geïnteresseerde in ideeën- en sociale geschiedenis niet minder dan voor de al of niet nostalgische poëzieliefhebber.
Anne de Vries (1944) gaat als vakreferent kinderboeken bij de Koninklijke Bibliotheek over de grootste kinderboekencollectie in Nederland: ruim honderdduizend boeken. Er staan veel publicaties over jeugdliteratuur op zijn naam, waaronder een proefschrift over de beoordeling van kinderboeken, “Wat heten goede kinderboeken?”