Iets uit de inhoud van dit boekje.
'INLEIDING
Strijd is er altijd in Christus' Kerk geweest, strijd naar buiten en naar binnen. Rustpauzen waren meestal tijden van inzinking, waarin de kruisbanier niet opgeheven en het zwaard des Geestes niet uit de schede getrokken werd. Zoolang als het spoor, waarlangs Christus de zijnen leidt, een rechte hoek vormt met het pad, waarlangs de wereld trekt, kunnen conflicten niet uitblijven.
Maar ook naar binnen verwekte de satan onophoudelijk strijd. Wolven drongen Christus' schaapskooi binnen.
Valsche leeraars brachten onnoemelijk veel onheil teweeg. (...).
Het schijnt in de tegenwoordige crisis in onze kerken soms wel, alsof er geen verleden geweest is.
Wel wordt in meer dan een vlugschrift, waarin leidende figuren onder hen, die thans in "vrijgemaakte Gereformeerde Kerken" samenkomen, hun daad trachten te rechtvaardigen, juist naar deze historie gewezen.
Op de strijd der reformatoren, op de worsteling in Afscheiding en Doleantie wordt een beroep gedaan en de gedachte gesuggereerd, dat thans hun werk wordt voortgezet. (...).
En toch aarzelen we niet terstond uit te spreken, dat niemand, die de lessen der historie kent en ter harte heeft genomen, hier eenige gelijkheid stellen kan en mag tusschen de daden der vaderen, die ten volle voor God verantwoord waren en de handelingen dergenen, die in het heden onze kerken, neen de kerken van Christus verscheuren.
Ze staan als reformatie en revolutie tegenover elkaar!
En dat nu willen we in dit geschrift bewijzen, met de ootmoedige bede, dat onze Koning Jezus Christus het moge gebruiken broeders en zusters van de vreeselijke zonde van kerkscheuring af te houden of tot ons te doen terugkeeren'.

Zeldzaam geschrift.