3de druk. Hardcover, genaaid, gebonden, leeslint, 656 pp.
Persbericht van Uitgeverij De Blauwe Tijger:
Even leek Waarover men niet spreekt van Wim van Rooy (°1947) niet te zullen verschijnen. De publicatie van dit kennelijk ‘gevaarlijke’ boek bleek niet evident, wat de noodzaak ervan bewijst. Dankzij Uitgeverij De Blauwe Tijger is het boek wel verkrijgbaar geworden.
De politieke elite, de mainstream media en de intellectuele klasse collaboreren met instellingen en ideeën die nefast zijn voor een gezonde samenleving. Er wordt volop gecapituleerd voor de vijanden van de democratische rechtsstaat en de vrije samenleving. In deze vlammende ‘J’accuse’ moeten de heilige huisjes van Vlaanderen en Europa anno 2015 eraan geloven. Met knipogen naar eigen belevenissen van vroeger en nu, hakt Van Rooy in op de EU, de multiculturele samenleving, de soldatengodsdienst die de islam volgens hem is en de intellectuele erfenis van mei ’68, waar hij zelf een product van is.
Waarover men niet spreekt is een polemisch-biografisch getint vervolg op de bestseller De malaise van de multiculturaliteit (2008), waarvoor Van Rooy de Vlaamse Paul Scheffer werd genoemd. Met zijn nieuwe boek wordt hij ongetwijfeld de Vlaamse Éric Zemmour. Met Woord vooraf van Paul Cliteur en een indrukwekkende lijst aanbevelingscitaten.
Op de cover een uitspraak van Etienne Vermeersch: 'Ik ben ervan overtuigd dat een verlichte islam mogelijk is, maar dit boek brengt mijn vertrouwen hierop in het gedrang.'