?Beste Eleanor Roosevelt, Houdt u van verhalen?? Zo begint op 11 september 1940 de eerste brief van Itzak Lejdel aan de echtgenote van de Amerikaanse president. Itzak is een Joodse jongen uit Brussel op de vlucht voor de nazi?s. Hij is aan boord van de Quanza, een Portugees stoomschip dat een maand eerder met 317 Joodse vluchtelingen uit Lissabon vertrok. Ze dreigen te worden teruggestuurd naar hun door de nazi?s bezette vaderland. Itzak vestigt zijn laatste hoop op Eleanor Roosevelt. Hij schrijft haar een serie brieven in de hoop door haar tussenkomst alsnog een visum te krijgen. New York, 2003. Sara Leader, de dochter van Itzak, probeert erachter te komen wat er tijdens de Tweede Wereldoorlog met haar vader en haar vaders familie is gebeurd. Hij heeft nooit ergens over willen praten en ontwijkt al haar vragen. Door zelf op onderzoek uit te gaan ontdekt Sara hoe haar vader de oorlog heeft overleefd en hoe hij gedwongen was zijn ouders in de steek te laten. Ze ontdekt het geheim van het verdriet dat hij nooit met haar heeft willen delen. //

Recensie(s):
Sara, een vrouw van middelbare leeftijd, werkt als wetenschappelijk medewerker aan een vertaling van essays van Walter Benjamin. Ook volgt ze, in een groep, de voorbereidingen voor een adoptie. Voor het op schrift stellen van haar familiegeschiedenis wil ze haar tachtigjarige vader raadplegen. Zijn verleden krijg je onder ogen via zijn (nooit verzonden) brieven aan Eleonor Roosevelt. Vader Isaac schreef deze in 1940, op het schip de Quanza, dat een haven in Virginia bezocht na een lange reis. Isaac, toen zeventien, schreef de presidentsvrouw om hulp: voor toelating tot de V.S. als Europees vluchteling. Hoewel de Quanza-kwestie historisch is, romantiseert Redel dit en licht het toe, mede dankzij informatie van haar vader. De geheimen rond de vader in de roman (zijn brieven) worden afgewisseld door de zoektocht van Sara. Dit prachtig geschreven, ontroerende verhaal geeft een verrassende kijk op de Tweede Wereldoorlog en de adoptiepolitiek van de V.S.