De geboorte van het moderne Griekse verhaal vindt plaats tijdens de zogeheten generatie van 1880: de clichés, het historische zelfbedrog en de gezwollen retoriek van de romantiek maken ruimte voor een ware stroom aan minder of meer realistische en dikwijls semi autobiografische verhalen over het dagelijks leven op het Griekse platteland. De groten van deze generatie schrijven meesterwerkjes met een psychologische diepgang die de louter beschrijvende 'ethografie' overstijgen.

In de twintigste eeuw worden de beschrijving van het leven in de stad en het (socialistische) engagement steeds belangrijker. Ook symbolisme, modernisme en existentialisme doen dan hun intrede in het Griekse proza. Hoewel een aantal verhalen vertelt over de grote trauma's uit de moderne Griekse geschiedenis - de Grote Catastrofe van 1922, de dictatuur, bezetting en burgeroorlog in de jaren dertig en veertig, de ongekend snelle en chaotische verstedelijking sinds de jaren vijftig en het kolonelsregime van 1967-1974 - is deze bundel allesbehalve droef stemmend.

De leegloop van het platteland en de eenzaamheid en vervreemding van de moderne stadsmens; de zoektocht naar persoonlijke en Griekse identiteit; zinderende spanning en erotiek; rauw realisme en aangenaam absurdistische onzin; fantastische elementen, surrealisme en psychoanalyse; kleine poëtische miniatuurtjes en lange gelaagde vertellingen: het is maar een greep uit wat de lezer aantreft in deze bundel moderne Griekse verhalen.