De Grote Kerk te Harderwijk heeft in de periode 1968 tot 1980 een grondige restauratie ondergaan. De restauratie betrof vooral de kapconstructies, daken, goten en het muurwerk vanwege inwaterings- en vochtproblemen en zettingen. Dankzij de restauratie heeft de kerk haar allure van een fraaie laatmiddeleeuwse stadskerk herkregen, een laatgotische basilicale kruiskerk waarop na afwezigheid van ruim tweeënhalve eeuw een viering- of kruisingstorentje met carillon werd geplaatst. Tijdens de restauratie werd een unieke kunstzinnige vondst gedaan. Er bestonden wel vermoedens dat de kerk beschilderd was geweest, maar dat het koor en het transept oorspronkelijk zo rijk met decoratief schilderwerk versierd waren geweest, was niet verwacht. Tot aan de restauratie kende men het inwendige van de kerk als een wijde, brede en relatief lage witgepleisterde serene ruimte. De verrassing was dan ook ongekend groot toen dat er zo'n compleet en overdadig beeldprogramma aan schilderingen - aangebracht in 1560-1562 en gebaseerd op verhalen uit het Nieuwe Testament - werd aangetroffen. Ruim drie eeuwen waren ze aan het oog onttrokken geweest. Dankzij die afdeklagen waren ze ook goed tot redelijk goed behouden gebleven en afleesbaar na blootlegging.
Informatie over de schilderingen was bekend via artikelen en boekjes, verschenen ter gelegenheid van de restauratie, maar een complete documentatie, dieper ingaand op de inhoudelijke en artistieke aspecten, ontbrak tot nu toe. Deze lacune vormde de aanleiding een boek samen te stellen over het decoratieve schilderwerk, rijk geïllustreerd en met aandacht voor zowel het beeldverhaal als totaal-ensemble als per tafereel afzonderlijk. Tevens is in deze uitgave ook een bouwhistorisch overzicht en beschrijving van de kerk opgenomen.